Sinds een paar maanden werkt Lize van Rooij voor ANW Nederland als arts in de dagwaarneming bij een zorginstelling in Brabant. “Ik wilde van 9 tot 5 werken omdat ik voorheen altijd al diensten draaide.” Lize koos voor een studie Geneeskunde omdat zij een betekenisvolle baan wilde hebben en iets wilde toevoegen voor de mensen om zich heen.
Haar studie volgde ze in Maastricht en ze wilde niet alleen maar met haar studie bezig zijn. Zo bekleedde zij bestuursfuncties omdat zij vooral “een breed vizier” wilde houden. In de tijd dat ze op Bonaire werkt als arts, beraadt zij zich op haar toekomst. “Ik was op zoek naar werk wat ik kon doen in aanloop naar een specialisatie. Via iemand die ik kende en die bij ANW Nederland werkte, ben ik mij daarin gaan verdiepen. Ik wist wel zeker dat ik geen ANW-diensten wilde draaien.”
Stoffig imago
Lize had een wat “stoffig” idee over het werken in de ouderenzorg en bij de studie Specialist Ouderengeneeskunde. “Ik ben opgeleid voor het werken in een cool ziekenhuis, maar daar blijkt uiteindelijk niet mijn roeping te liggen. Langzaam maar zeker ontstond bij mij het idee dat ik in de eerste lijn zou willen werken. Ik dacht daarbij niet direct aan een verpleeghuis. Aan een verpleeghuis kleefde naar mijn mening een toch wat stoffig imago, een plek als laatste station en ook dat het medisch inhoudelijk niet zo spannend zou zijn.”
Kwaliteit van leven
Al snel blijkt dat Lize haar beeld moet bijstellen. In de ouderenzorg werken niet alleen maar oudere stoffige collega’s, maar vooral frisse en vaak ook nog jonge collega’s. “Door hier te werken, krijg ik pas door hoeveel je voor iemand in deze fase van zijn of haar leven kan betekenen. Het draait hier vooral om de kwaliteit van leven en niet om mensen per se beter te maken. Aan dat laatste moest ik wel heel erg wennen. Ik ben opgeleid om mensen beter te maken.”
Leerschool
Het werken als arts in een verpleeghuis ervaart Lize als een uitdaging. “Je hebt niet alle diagnostiek voor handen. Het vraagt andere vaardigheden van je. Op de intensive care en de SEH is en gaat alles heel snel. Hier ben je vooral bezig met communicatie met de familie. Dat alleen is al heel leerzaam. Bovendien werk je in een team.”
Lize leert dat ze op zichzelf kan vertrouwen. “Het is weliswaar een andere manier van werken. Ik ben gewend om iets op te lossen en in een verpleeghuis gaat het daar in negen van de tien gevallen niet meer om. Daar draait het om het comfort van de mensen die er wonen.” In het begin voelde Lize wel degelijk een vorm van weerstand bij zichzelf. “Ik wilde per se mensen beter maken. Nu ervaar ik hoe mooi zo’n laatste fase ook kan zijn. Ik heb hele mooie gesprekken met een vrouw van 98. Het is natuurlijk niet zo dat iedereen wegkwijnt in een verpleeghuis.”
Met humor
Het advies van Lize luidt om vooral met een zekere mate van humor om te gaan met dementie. “Anders wordt het wel heel zwaar.” Hoe beter ze de mensen leert kennen, hoe beter zij ook hun cognitieve vermogens kan inschatten. “Je past je houding ook aan, vooral de manier waarop je de dingen breng. Het komt natuurlijk voor dat je met agressie of onbegrepen gedrag te maken krijgt.”
Waardevolle ervaring
Lize kan het iedere arts aanraden om in een verpleeghuis te gaan werken. “Het is ongelooflijk waardevol om deze ervaring mee te nemen. Welke specialisatie je ook kiest, je krijgt altijd met deze doelgroep te maken. Je leert ook dingen niet te doen. Zo is bloedprikken een belasting voor deze mensen. Dat doe je dus niet zomaar. En…mensen mogen ook gewoon doodgaan.
Een gewone werkdag
In de dagwaarneming start Lize haar dag op één locatie. Daar vindt de dagstart plaats. “Met het team spreken we de zieke mensen door. Daarna waaieren we uit naar de verschillende locaties. Eén keer per week loop ik visite op de afdeling en ben ik verantwoordelijk voor de zieken op die afdeling. Ben je dagarts, dan is dat hetzelfde maar doe je dat ook voor de andere afdelingen. Daarnaast is één keer in de zoveel tijd het familiegesprek. Dan bespreken we het behandelplan. Daarbij gaat het niet alleen om de somatische kant, maar komen ook de psychische en maatschappelijke kant aan bod. Ik doe hier enorm veel ervaring op, die ik straks meeneem naar mijn opleiding tot huisarts.”
*Inmiddels is Lize in dienst getreden bij de zorginstelling waar ze namens ANW Nederland werkte