Toen in 2015 ANW Nederland bij Farhad Damee (41) aanklopte voor bereikbaarheidsdiensten in verpleeghuizen had hij geen idee wat dat werk met ouderen zou inhouden, maar het was liefde op het eerste gezicht. De liefde bleek zo sterk dat hij zich sinds kort Specialist Ouderengeneeskunde mag noemen, waar hij ooit neurochirurg wilde worden.
Eigenlijk had hij in zijn jeugd geen ambitie om arts te worden. Hij doorliep zijn VWO in Nijmegen en had geen idee wat hij daarna wilde doen. Zijn zus studeerde Geneeskunde in Rotterdam en hij dacht ‘waarom niet, laat ik maar mee loten’. Hij baalde toen hij werd uitgeloot. Zat niet bij de pakken neer en startte zijn eigen bedrijf, een uitzendbureau dat mensen detacheerde bij horecagelegenheden. Een jaar later loot hij weer mee en weer is het lot hem niet goed gezind. Hij besluit dan wel een studie Biologie en Medisch Laboratorium Onderzoek te volgen. “Dan zit ik in ieder geval een beetje in de richting.” Die studie kan hem niet boeien en hij besluit een nieuwe poging te wagen. Deze keer lukt het en op zijn 21ste start hij in Rotterdam met zijn studie Geneeskunde.
Altijd blijven werken
Met het eigen bedrijf stopt hij, maar hij stopt niet met werken naast zijn studie. “Ik ben altijd als medisch student naast mijn studie en later als basisarts blijven werken. Dat zorgde ervoor dat ik de maandag na mijn diploma-uitreiking op vrijdag aan de slag kon op de afdeling Neurochirurgie van het Erasmus MC.”
Neurochirurgie oefent een grote aantrekkingskracht uit op Farhad. “Het is complex en je moet uiterst nauwkeurig zijn.” Hij hoopte op een opleidingsplek op de afdeling neurochirurgie, maar dat lukte niet. Farhad is Farhad niet als hij dan gewoon een voorstel schrijft om in zijn eigen tijd en zonder enige vorm van vergoeding zelf onderzoek te doen. Hij werkt keihard. De weekenden zijn gereserveerd voor zijn onderzoek. “Ik was echt heel fanatiek”, kijkt hij terug. Voor een privéleven is geen plek.
Van tegenslag naar tegenslag
Farhad moet een andere keuze maken en gaat een half jaar werken op de afdeling Neurologie in het Flevo Ziekenhuis. Ondertussen solliciteert hij op een plek in UMC in Utrecht, afdeling Neurochirurgie. Daar zal hij anderhalf jaar werken als blijkt dat ook daar geen opleidingsplek voor hem is. In 2014 gaat hij aan het werk in VuMC in Amsterdam. Hij moet tenslotte gewoon de hypotheek betalen en zijn gezin kunnen onderhouden. Ondertussen ging privé het leven gewoon door en is Farhad getrouwd en heeft 3 kinderen.
De zomer van 2014 is een omslagpunt voor Farhad. Zijn moeder overlijdt en hij is daarmee zijn beste vriendin kwijt. “Zij zei altijd tegen mij “waarom doe je niet iets anders”. Dat zette mij aan het denken en toen ik aan het einde van 2014 weer geen opleidingsplek kreeg, was ik er helemaal klaar mee. Ik zat niet goed in mijn vel. Ik was zelfs aan het solliciteren in het buitenland. Ik belde mijn oude collega’s in het Flevoziekenhuis afdeling neurologie om tijdelijk op mijn oude plek dichtbij huis te gaan werken. Zij wilden mij graag weer terug hebben. En toen belde ANW Nederland.”
Liefde op het eerste gezicht
Farhad heeft geen idee wat het werken met ouderen in een verpleeghuis inhoudt en voordat hij een beslissing wil nemen over de bereikbaarheidsdiensten wil hij een dag meelopen. Dat wordt geregeld en Specialist Ouderengeneeskunde Louis Hahn neemt hem onder zijn hoede. “We hadden meteen een klik en het werken met mensen met een cognitieve stoornis vond ik heel mooi. Maar ook hoe Louis Hahn op de dementie afdeling met patiënten omging. Ik zag ook direct de complexiteit en de nauwkeurigheid die het vereist om met deze populatie te kunnen en mogen werken.” Hierin zag hij de vergelijking wat hij ervoor deed maar dan op een ander domein. Hij tekent een contract met ANW Nederland voor de bereikbaarheidsdiensten.
In de tussentijd
De klik met Louis Hahn resulteert in een baan bij Woonzorg Flevoland in Lelystad en de liefde voor het vak gaat zelfs zo ver dat hij de opleiding tot Specialist Ouderengeneeskunde gaat volgen. Het voelt als thuiskomen. De (opleidings)weg richting specialisatie is helaas met hobbels. Farhad weet bijna niet meer beter dan zich als maar moeten bewijzen.
“Om een lang verhaal kort te maken, ik ben in 2017 zelfs even gestopt met de opleiding. Ik zat er echt even doorheen.” Na twee jaar pakt hij de opleiding weer op en moet zich opnieuw bewijzen. Gelukkig gaat het nu wel goed en mag hij zich inmiddels met trots Specialist Ouderengeneeskunde noemen.
Overal in de keuken kijken
Vanaf het moment dat ANW Nederland hem in 2015 benaderde tot nu is hij altijd bereikbaarheidsdiensten blijven doen. “Sommigen denken weleens dat het geld de drijfveer is, maar niets is minder waar. Als je bereikbaarheidsdiensten draait in verschillende verpleeghuizen, krijg je overal een kijkje in de keuken. Je doet enorm veel kennis en ervaring op bij verschillende specialisten ouderengeneeskunde. Je kan en mag ze alles vragen. Jij kan voortdurend je kennis toetsen. Dat is toch fantastisch. Bovendien kan ik die bereikbaarheidsdiensten doen wanneer het mij uitkomt. En tijdens die bereikbaarheidsdiensten krijg je als arts altijd de voor ons ‘leuke’ dingen te doen. Je wordt namelijk alleen opgeroepen als er ook daadwerkelijk wat aan de hand is met een patiënt. Hierdoor leer je zeer efficiënt werken doordat je in acute fase, in korte tijd en bij een complexe casus in moet zoemen om een goed beleid af te spreken.”
Waarde van ANW Nederland
“ANW Nederland is een organisatie die altijd met je meedenkt, alles voor je regelt en denkt in oplossingen. Zelfs nu ik mijzelf Specialist Ouderengeneeskunde mag noemen, wil ik dit werk blijven doen. Ik sta nog maar aan het begin en met al mijn ervaring ben ik toch nog een relatief jonge specialist op het vakgebied Ouderengeneeskunde. Dat gaat nu pas beginnen.”
Zijn ogen glinsteren als hij vertelt over zijn vak. “Het werk van een SO is veel ingewikkelder dan werken in een ziekenhuis. Wij moeten met weinig, veel doen. Ik moet hier mijn diagnose baseren op wat de patiënt mij nog kan vertellen. Dat is vaak niet veel. Verder wat de zorg ervaart, wat de familie mij kan vertellen en wat ik zelf op basis van lichamelijk onderzoek kan vaststellen. Dat is echt andere koek dan in het ziekenhuis. Een belangrijk aspect is de kwaliteit van leven zo hoog mogelijk houden en de familie mogen begeleiden in de laatste fase van hun vader, moeder of partner. Je ontwikkelt een vertrouwensband, die je ook moet onderhouden. Dat maakt mijn werk ontzettend mooi en waardevol.”
Farhad is nog niet uitgeleerd. “Ik wil ook nog de kaderopleiding doen en zelf opleider worden. Dat is zo waardevol om ook je kennis over te dragen. Wie weet wat ik op dat vlak ook nog voor ANW Nederland kan betekenen.”